Het einde is in zicht
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke en Bart
19 November 2012 | Nieuw Zeeland, Dunedin
Hoi allemaal vanuit Dunedin, een stad met een Schots karakter en ongeveer 120.000 inwoners. Die Kiwi' s hier lopen te pronken met hun zogenaamd grote aantal mooie klassieke gebouwen, maar ze zijn duidelijk nog nooit in Europese steden geweest zoals Rome of Praag, want het stelt niet heel veel voor allemaal. ;-) Nou, het aftellen is weer begonnen. Naar het einde van deze reis deze keer. Het is op zich best snel gegaan. Al beginnen we nu inmiddels ook wel steeds vaker aan ons knusse appartementje te denken en aan allerlei Nederlandse dingen, zoals erwtensoep en Nederlandse pannenkoeken en zo.
Waar was ik gebleven? In het spannende Queenstown, dat uiteindelijk helemaal niet zo spannend werd voor ons. Barts actiehonger gaat sowieso niet veel verder dan het beklimmen van een keukentrapje en mijn spannende activiteit ging helaas niet door... :( Ik had geboekt voor een skydive (parachutespringen), maar het was de hele dag te bewolkt. We kwamen daar (bij het skydivekantoortje) om 8 uur 's ochtends aan en toen werd het verschoven naar half 11 en toen naar half 1 en toen ging het helemaal niet meer door. En ik had er nog wel slecht van geslapen, omdat ik het zo spannend vond(!). Dus we hebben een halve dag in Queenstown doorgebracht met (zenuwachtig) afwachten en een halve dag met rondlopen in die 6 straten van het centrum en gewinkeld. Heel misschien gaat het skydiven toch nog lukken deze vakantie, maar dat zien we nog wel... Wat we nog wel hebben gedaan in Queenstown is chocola en ijsjes eten en chocomel drinken en whitebait eten. Dat laatste is hier een delicatesse. Het zijn heel kleine visjes die ze bakken of frituren. Lekker hoor!
Na Queenstown zijn we vertrokken richting Te Anau. In de middag hebben we daar een nog een wandeling gemaakt van 2 uur. Ik heb serieus nog nooit zoveel gelopen op vakantie. Er staan hier constant wandelingen op het programma en sommige zijn heel simpel, bijvoorbeeld 10 minuten naar een waterval, maar andere zijn best wel zwaar. En je moet altijd wel klimmen en dan niet zomaar een beetje hoor. Dit is serieus klimmen. De Zevenheuvelenweg is er niks bij. Maar goed, Te Anau. Ik lijd ondertussen een beetje aan reisdementie, want ik moet steeds harder nadenken over wat we ook al weer allemaal gedaan hebben.
Vanuit Te Anau zouden we naar Milford Sound rijden. Dat is een zeer geliefde fjord. Er is een heel lange weg (115 km of zo) daar naartoe en het was nog heel spannend of we daar overheen konden, want in oktober is er een grote aardverschuiving geweest en die had de weg geblokkeerd en dat zijn ze nog steeds aan het opruimen. Als het regent (en dat doet het heel vaak en veel daar) dan komen er nog grote rotsblokken naar beneden en dat kan heel gevaarlijk zijn. Maar de dag dat wij zouden gaan, ging de weg naar Milford Sound open en de dag daarna was ie weer dicht (hoezo geluk?).
Om in Milford Sound te komen moet je trouwens door een heel lange tunnel dwars door de berg, de Homertunnel (als ik het goed heb onthouden. Nu staan er verkeerslichten om te bepalen welke kant mag rijden. De tunnel is namelijk erg smal en donker (!). Maar vroeger toen gingen de bussen er van beide kanten in en dan moest je maar zien hoe je elkaar passeerde. Maffe Kiwi's. Wat we hier ook zijn tegengekomen: een brug bestaande uit een enkele baan voor verkeer vanuit twee richtingen plus treinverkeer(!).
Het gebied Fiordland waar we doorheen reden was erg mooi. Ongerepte natuur met flarden van wolken ertussen. Heel mysterieus. En vol met zeer irritante zandvliegjes. Op een gegeven moment stopten we voor een foto en voor we het wisten werd onze bus aangevallen door Kea's, Nieuw-Zeelandse papegaaien die dol zijn op rubber. Vrijwel onmiddelijk daarna werden we omsingeld door Japanse toeristen. Wegwezen! Eenmaal aangekomen bij Milford Sound gingen we aan boord van een "kleine" boot (capaciteit: 50 mensen). Grote boten konden wel 300 mensen vervoeren. Er wordt daar een hoop geld verdiend, dat snap je wel. De tocht door de fjord was erg mooi en ook erg winderig en koud. We hebben watervallen gezien en zeehonden en een pinguin. Na de boottocht hebben we nog gewandeld en een Kakapapegaai en Tititipounamu (die bestaat echt!) gespot. Jaja, ik word nog eens een echte vogelspotter.
Van Te Anau zijn we naar The Catlins gereden, dat is het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland. Veel wegen zijn supersmal en van gravel (ik weet niet hoe je dat schrijft, maar ik bedoel die steentjes) in plaats van asfalt. We reden helemaal naar de punt van Kakapoint en daar hebben we een zeeolifant gezien! Die schijnen zich maar zelden te laten zien en dus was dat weer bijzonder leuk. 's Avonds na het gezamenlijk avondeten, dat was bereid door onze reisbegeleider, zijn we teruggereden naar de baai waar de pinguins nestelen en we hebben er eentje gespot, al was het wat ver weg.
De volgende dag hebben we The Catlins Tour gedaan en die was erg leuk. Het weer is in heel Nieuw-Zeeland moeilijk te voorspellen en in The Catlins al helemaal en dus wacht je maar gewoon af wat er komen gaat. En dat was nu zon, wind en af en toe een bui. Niet slecht. Het leuke van The Catlins is dat het er heel verlaten en bijna niet toeristisch is. Eerst reden we naar Cannibal Bay (geen idee waarom het zo heet). Daar kwam net een zeeleeuw het water uit waggelen. Wat een geluk weer! Die ging mooi op het strand liggen en wij konden heel dichtbij komen, zo' n 10 tot 15 meter afstand. Dan kwam ie overeind en waggelde 2 meter onze richting uit en dan stortte die weer in. Arm beest, als een vis in het water maar op het land... :P Zeeleeuwen kunnen trouwens best ver het land opkomen en lekker in de duinen gaan liggen als de oceaan koud is. Dus pas op als je daar gaat wandelen!
Daarna hebben we nog een mooie strandwandeling gemaakt en hebben we The Lost (of Last? :P) Gipsy bezocht. Dat is een man met een grote bus en een tuintje en daarin heeft hij allemaal hele bijzondere creaties tentoongesteld. Je kunt en mag overal aan draaien en op drukken en dan gaat er van alles bewegen. Heel erg leuk! Verderop was een strand waar vaak dolfijnen komen. Ons geluk: ze waren precies de dag voor onze komst voor het eerst gezien dit seizoen. Bart ging een poging doen om met ze te zwemmen. KOUD!!! (Ik gok een watertemperatuur van een graadje of 7?) Helaas had Bart geen zwembroek, dus in onderbroek en met jas aan de zee in lopen. Blijkbaar achtervolgden de dolfijnen Bart in net iets dieper water. Dat zagen onze reisgenoten van bovenaf een soort klif. Jammer, want nu waren ze wel van dichtbij te zien, maar net niet op afstand dat je ze kon aanraken. De dolfijnen gingen ook surfen en springen in de golven. Ik ben helemaal enthousiast. Wil zeker nog een keer met dolfijnen zwemmen!
Het volgende wildlife-onderdeel waren de Hoiho-pinguins. Die komen geloof ik alleen in Nieuw-Zeeland voor. Ze zijn te herkennen aan gele strepen bij hun ogen. Hoiho betekent herriemaker in het Maori. De plek waar we ze konden zien was een versteend bos aan de rand van de zee. Heel vreemd iets. Lucky als we zijn, kwam er net op dat moment een pinguin aan land, die we van dichtbij konden aanschouwen. Leuk!
Die avond hebben we met de hele groep een bbq verzorgd. Godzijdank gingen we die niet buiten houden (wind, regen, 14 graden), maar gezellig met z'n allen binnen in een huisje. Het was erg geslaagd!
En vandaag zijn we dus naar Dunedin gereden. Onderweg hebben we nog een wandeling gemaakt naar Tunnel Beach. Eerst een heel steil pad af en dan door een smalle tunnel dwars door de rosten naar een verborgen strandje met grote keien. Iedereen had de grootste lol met klimmen en foto's maken. Helaas moesten we daarna weer helemaal naar boven klimmen. Man, man, man...
Nog een paar dagen mensen. Morgen naar Christchurch. Benieuwd hoe dat er nu uitziet, na de grote aardbeving van 2011. Nog even walvissen spotten in Kaikoura. ;-) En dan weer de GROTE reis huiswaarts. Daar heb ik dus echt he-le-maal geen zin in. Wil degene die ons op komt halen zich trouwens bekend maken? :P
Even kijken of we nog wat foto's kunnen plaatsen. Doeidoei!
Waar was ik gebleven? In het spannende Queenstown, dat uiteindelijk helemaal niet zo spannend werd voor ons. Barts actiehonger gaat sowieso niet veel verder dan het beklimmen van een keukentrapje en mijn spannende activiteit ging helaas niet door... :( Ik had geboekt voor een skydive (parachutespringen), maar het was de hele dag te bewolkt. We kwamen daar (bij het skydivekantoortje) om 8 uur 's ochtends aan en toen werd het verschoven naar half 11 en toen naar half 1 en toen ging het helemaal niet meer door. En ik had er nog wel slecht van geslapen, omdat ik het zo spannend vond(!). Dus we hebben een halve dag in Queenstown doorgebracht met (zenuwachtig) afwachten en een halve dag met rondlopen in die 6 straten van het centrum en gewinkeld. Heel misschien gaat het skydiven toch nog lukken deze vakantie, maar dat zien we nog wel... Wat we nog wel hebben gedaan in Queenstown is chocola en ijsjes eten en chocomel drinken en whitebait eten. Dat laatste is hier een delicatesse. Het zijn heel kleine visjes die ze bakken of frituren. Lekker hoor!
Na Queenstown zijn we vertrokken richting Te Anau. In de middag hebben we daar een nog een wandeling gemaakt van 2 uur. Ik heb serieus nog nooit zoveel gelopen op vakantie. Er staan hier constant wandelingen op het programma en sommige zijn heel simpel, bijvoorbeeld 10 minuten naar een waterval, maar andere zijn best wel zwaar. En je moet altijd wel klimmen en dan niet zomaar een beetje hoor. Dit is serieus klimmen. De Zevenheuvelenweg is er niks bij. Maar goed, Te Anau. Ik lijd ondertussen een beetje aan reisdementie, want ik moet steeds harder nadenken over wat we ook al weer allemaal gedaan hebben.
Vanuit Te Anau zouden we naar Milford Sound rijden. Dat is een zeer geliefde fjord. Er is een heel lange weg (115 km of zo) daar naartoe en het was nog heel spannend of we daar overheen konden, want in oktober is er een grote aardverschuiving geweest en die had de weg geblokkeerd en dat zijn ze nog steeds aan het opruimen. Als het regent (en dat doet het heel vaak en veel daar) dan komen er nog grote rotsblokken naar beneden en dat kan heel gevaarlijk zijn. Maar de dag dat wij zouden gaan, ging de weg naar Milford Sound open en de dag daarna was ie weer dicht (hoezo geluk?).
Om in Milford Sound te komen moet je trouwens door een heel lange tunnel dwars door de berg, de Homertunnel (als ik het goed heb onthouden. Nu staan er verkeerslichten om te bepalen welke kant mag rijden. De tunnel is namelijk erg smal en donker (!). Maar vroeger toen gingen de bussen er van beide kanten in en dan moest je maar zien hoe je elkaar passeerde. Maffe Kiwi's. Wat we hier ook zijn tegengekomen: een brug bestaande uit een enkele baan voor verkeer vanuit twee richtingen plus treinverkeer(!).
Het gebied Fiordland waar we doorheen reden was erg mooi. Ongerepte natuur met flarden van wolken ertussen. Heel mysterieus. En vol met zeer irritante zandvliegjes. Op een gegeven moment stopten we voor een foto en voor we het wisten werd onze bus aangevallen door Kea's, Nieuw-Zeelandse papegaaien die dol zijn op rubber. Vrijwel onmiddelijk daarna werden we omsingeld door Japanse toeristen. Wegwezen! Eenmaal aangekomen bij Milford Sound gingen we aan boord van een "kleine" boot (capaciteit: 50 mensen). Grote boten konden wel 300 mensen vervoeren. Er wordt daar een hoop geld verdiend, dat snap je wel. De tocht door de fjord was erg mooi en ook erg winderig en koud. We hebben watervallen gezien en zeehonden en een pinguin. Na de boottocht hebben we nog gewandeld en een Kakapapegaai en Tititipounamu (die bestaat echt!) gespot. Jaja, ik word nog eens een echte vogelspotter.
Van Te Anau zijn we naar The Catlins gereden, dat is het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland. Veel wegen zijn supersmal en van gravel (ik weet niet hoe je dat schrijft, maar ik bedoel die steentjes) in plaats van asfalt. We reden helemaal naar de punt van Kakapoint en daar hebben we een zeeolifant gezien! Die schijnen zich maar zelden te laten zien en dus was dat weer bijzonder leuk. 's Avonds na het gezamenlijk avondeten, dat was bereid door onze reisbegeleider, zijn we teruggereden naar de baai waar de pinguins nestelen en we hebben er eentje gespot, al was het wat ver weg.
De volgende dag hebben we The Catlins Tour gedaan en die was erg leuk. Het weer is in heel Nieuw-Zeeland moeilijk te voorspellen en in The Catlins al helemaal en dus wacht je maar gewoon af wat er komen gaat. En dat was nu zon, wind en af en toe een bui. Niet slecht. Het leuke van The Catlins is dat het er heel verlaten en bijna niet toeristisch is. Eerst reden we naar Cannibal Bay (geen idee waarom het zo heet). Daar kwam net een zeeleeuw het water uit waggelen. Wat een geluk weer! Die ging mooi op het strand liggen en wij konden heel dichtbij komen, zo' n 10 tot 15 meter afstand. Dan kwam ie overeind en waggelde 2 meter onze richting uit en dan stortte die weer in. Arm beest, als een vis in het water maar op het land... :P Zeeleeuwen kunnen trouwens best ver het land opkomen en lekker in de duinen gaan liggen als de oceaan koud is. Dus pas op als je daar gaat wandelen!
Daarna hebben we nog een mooie strandwandeling gemaakt en hebben we The Lost (of Last? :P) Gipsy bezocht. Dat is een man met een grote bus en een tuintje en daarin heeft hij allemaal hele bijzondere creaties tentoongesteld. Je kunt en mag overal aan draaien en op drukken en dan gaat er van alles bewegen. Heel erg leuk! Verderop was een strand waar vaak dolfijnen komen. Ons geluk: ze waren precies de dag voor onze komst voor het eerst gezien dit seizoen. Bart ging een poging doen om met ze te zwemmen. KOUD!!! (Ik gok een watertemperatuur van een graadje of 7?) Helaas had Bart geen zwembroek, dus in onderbroek en met jas aan de zee in lopen. Blijkbaar achtervolgden de dolfijnen Bart in net iets dieper water. Dat zagen onze reisgenoten van bovenaf een soort klif. Jammer, want nu waren ze wel van dichtbij te zien, maar net niet op afstand dat je ze kon aanraken. De dolfijnen gingen ook surfen en springen in de golven. Ik ben helemaal enthousiast. Wil zeker nog een keer met dolfijnen zwemmen!
Het volgende wildlife-onderdeel waren de Hoiho-pinguins. Die komen geloof ik alleen in Nieuw-Zeeland voor. Ze zijn te herkennen aan gele strepen bij hun ogen. Hoiho betekent herriemaker in het Maori. De plek waar we ze konden zien was een versteend bos aan de rand van de zee. Heel vreemd iets. Lucky als we zijn, kwam er net op dat moment een pinguin aan land, die we van dichtbij konden aanschouwen. Leuk!
Die avond hebben we met de hele groep een bbq verzorgd. Godzijdank gingen we die niet buiten houden (wind, regen, 14 graden), maar gezellig met z'n allen binnen in een huisje. Het was erg geslaagd!
En vandaag zijn we dus naar Dunedin gereden. Onderweg hebben we nog een wandeling gemaakt naar Tunnel Beach. Eerst een heel steil pad af en dan door een smalle tunnel dwars door de rosten naar een verborgen strandje met grote keien. Iedereen had de grootste lol met klimmen en foto's maken. Helaas moesten we daarna weer helemaal naar boven klimmen. Man, man, man...
Nog een paar dagen mensen. Morgen naar Christchurch. Benieuwd hoe dat er nu uitziet, na de grote aardbeving van 2011. Nog even walvissen spotten in Kaikoura. ;-) En dan weer de GROTE reis huiswaarts. Daar heb ik dus echt he-le-maal geen zin in. Wil degene die ons op komt halen zich trouwens bekend maken? :P
Even kijken of we nog wat foto's kunnen plaatsen. Doeidoei!
-
19 November 2012 - 05:37
Theo:
Weer een boeiend verslag. Mischien kunnen jullie de teletijdmachine van professor Barabas lenen om je naar huis te flitsen, scheelt een jetlag. De snert houden jullie tegoed.
Theo
-
19 November 2012 - 08:41
Anne Thissen:
Leuke verhalen B&L! Ik heb precies dezelfde foto van die rots met zeehonden bij de Milford Sound haha.
Geniet nog van jullie laatste dagen en tot snel weer! -
19 November 2012 - 10:37
Janne:
Haa ik vind het wel leuk dat jullie weer terug komen hoor, iedereen verlaat Nederland op het moment!
Dan moeten wij nog maar een keer gaan skydiven, wel jammer hoor dat dat niet door ging!
Geniet nog van jullie laatste weekje ;)
-
19 November 2012 - 11:15
Jordie:
Weer een mooi verhaal en prachtige foto's. Klinkt alsof jullie lekker veel geluk gehad hebben!
En zo te lezen is er nog genoeg werk voor mij te doen daar (bredere bruggen en tunnels maken enzo ;) ).
Geniet nog van de laatste dagen, en alvast succes met de terugreis! -
19 November 2012 - 21:03
Annie:
Wat een uitgebreid verslag weer. Vanmorgen om kwart voor 7 gelezen!!!! Geniet nog van jullie laatste dagen.
Wij gaan ervan uit dat we jullie vrijdag op kunnen halen. Ga daar maar vanuit. Zo niet dan weet je wie ons vervangt. Geen zorgen, jullie worden zeker opgehaald. Het zou mooi zijn als het skydiven toch nog door kan gaan. Jij liever dan ik, Lieke.....brrrr. Maak je niet te druk voor de terugreis. Misschien valt het deze keer wel mee.
Groetjes en tot vrijdag!!!
mama -
20 November 2012 - 09:57
Maria Zondag:
Hoi Lieke,
Wat een prachtige tour hebben jullie gehad, zó veel gezien en zó veel ervaren.Dit is vast en zeker en onvergetelijke reis voor jullie beiden geweest. Ik vond het leuk dat ik een beetjes mee mocht genieten en heb genoten van je verhalen. Lieke en Bart ik wens jullie nog fijne dagen, een goede terugreis met een koffer vol schitterende herinneringen.
Groetjes en wel thuis,
Maria -
20 November 2012 - 10:15
Oom Ben:
Hoi Kiwi's, weer een uitmuntend verslag. T'is net of ik zelf mee reis!! Jammer dat het haast afgelopen is, maar ja, aan alles komt een eind. Deze ervaring nemen ze jullie in ieder geval niet meer af. Trouwens, geen wonder dat die dolfijnen Bart achterna komen als ie in z'n onderbroek de zee inloopt. Vinden ze natuurlijk dol-fijn....!!
Geniet nog maar zolang het nog kan en een goede, veilige terugvlucht gewenst.
Groetjes oom Ben.
-
20 November 2012 - 19:38
Louise:
Hoi Lieke en Bart,
Wie ons op komt halen ??????? Ha ha
Wat dacht je van.... WIJ ALLEMAAL .
Met spandoeken , bloemen en ballonnen.
s'morgens om 6.30 uur !!!!!!!!!
Hè Lieke neem een stevig borreltje (slaapmutsje ) voor dat je het
vliegtuig instapt en voor je het weet sta je weer met beide benen
op de Hollandse grond, tussen de pepernoten en de chocoladeletters.
Komt allemaal goed !!!
Tot snel ,
tante Louise -
21 November 2012 - 07:45
Theo:
Uit het AD van 21-11-2012:
Mount Tongariro, een van de grootste actieve vulkanen in Nieuw-Zeeland, is woensdag uitgebarsten. Rond half twee 's middags (lokale tijd) waren boven de vulkaan grote rookpluimen te zien.
Het vliegverkeer wordt omgeleid of stilgelegd. Volgens de overheidsdienst GNS gaat het vooralsnog om één eruptie en zal de aspluim zich de komende dagen verspreiden. Er is geen melding van schade of gewonden. Een groep van circa honderd leerlingen en begeleiders van een middelbare school die een wandeling maakten over de flanken van de vulkaan, bleef ongedeerd.
Bart, ik zal je baas melden dat je een weekje later komt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
